Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English

2 Poems contain road sitter

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.53-28.53

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.53

German Translation

[1] آن که پامال جفا کرد چو خاک راهم
خاک می‌بوسم و عذر قدمش می‌خواهم

[2] من نه آنم که ز جور تو بنالم حاشا
بنده معتقد و چاکر دولتخواهم

[3] بسته‌ام در خم گیسوی تو امید دراز
آن مبادا که کند دست طلب کوتاهم

[4] ذره خاکم و در کوی توام جای خوش است
ترسم ای دوست که بادی ببرد ناگاهم

[5] پیر میخانه سحر جام جهان بینم داد
و اندر آن آینه از حسن تو کرد آگاهم

[6] صوفی صومعه عالم قدسم لیکن
حالیا دیر مغان است حوالتگاهم

[7] با من راه نشین خیز و سوی میکده آی
تا در آن حلقه ببینی که چه صاحب جاهم

[8] مست بگذشتی و از حافظت اندیشه نبود
آه اگر دامن حسن تو بگیرد آهم

[9] خوشم آمد که سحر خسرو خاور می‌گفت
با همه پادشهی بنده تورانشاهم

[1] That one the true Beloved ,or the murshid who ,like the trodden dust of the path ,made me trampled of tyranny ,
The dust of the path of His foot I kiss ; and for the trouble of His approach ,pardon beg .

[2] Not that one am I ,who bewail of violence from Thee .God forbid
The faithful servant ; and slave ,well - wishing ,I am .

[3] In the curl of Thy long tress ,my long hope ,have I bound
Be it not that my hand of search ,short it the tress should make cut

[4] An atom of dust ,I am and ,in Thy street ,pleasant ,is my time
Friend I fear that suddenly ,me ,a great wind of calamity may take .

[5] In the morning ,the Pir of the wine - house the perfect murshid me ,the cup world - viewing the heart pure of impurity of beholding other than God gave
And in that world - viewing cup like a mirror ,me ,informed of Thy beauty ,made .

[6] The Sufi of the lofty cloister of the holy world am I .But ,
Now ,the lowly cloister of the Magians is the charge of mine .

[7] With me ,the road .sitter ,arise and to the wine - house of love come
So that thou mayst see how in that circle of zikr va fikr master of rank ,am I .

[8] Intoxicated ,Thou passedest and of Hafiz ,no thought was Thine
Alas if the skirt of Thy beauty ,my morning sigh should catch consume

[9] Happy to me it came when ,in the morning ,the Khusrau of the east the resplendent sun spake
Notwithstanding all my sovereignty ,the slave of the Turan King am I .

[1] Ha! er zertrat mich, er hat mich zum Staube des Weges erniedrigt. Aber ich küsse den Staub, fleh' um Vergebung den Fuß.

[2] Ueber dich beklag' ich mich nicht, bewahre der Himmel! Denn ich bin dein Sklav, wünsche dir Segen als Knecht.

[3] Meine Hoffnung ist an die langen Haare geheftet, O verkürze du mir nimmer die Hände der Lust!

[4] Ich bin ein Stäubchen des Staubs, bei dir ist's mir so behaglich, Doch ich fürchte, mein Freund, daß mich der Wind nicht entführt.

[5] Morgens hat mir der Wirth das Glas der Welten gegeben, Und von deinem Reiz mir dazu Kunde gebracht.

[6] Freilich gehör' ich sonst zum Kloster der höheren Welten, Aber mein Unterpfand ist jetzt in dem Schenkengelag'.

[7] Auf! mit mir, der am Wege ich sitze, wir gehen zur Schenke, Daß du Zeuge seyst, was mir für Ehre gebührt.

[8] Trunken giengst du vorbei, und dachtest nicht deines Hafisens. Wehe! wenn mein Ach! etwa ergriffe dein Kleid.

[9] Angenehm war's, als am Morgen der Größte der Fürsten selbst sagte: Samt der Herrschaft bin ich Turanschahs Diener und Knecht.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.22-10.22

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.22

German Translation

[1] هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد
سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد

[2] حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است
کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد

[3] دهان تنگ شیرینش مگر ملک سلیمان است
که نقش خاتم لعلش جهان زیر نگین دارد

[4] لب لعل و خط مشکین چو آنش هست و اینش هست
بنازم دلبر خود را که حسنش آن و این دارد

[5] به خواری منگر ای منعم ضعیفان و نحیفان را
که صدر مجلس عشرت گدای رهنشین دارد

[6] چو بر روی زمین باشی توانایی غنیمت دان
که دوران ناتوانی‌ها بسی زیر زمین دارد

[7] بلاگردان جان و تن دعای مستمندان است
که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشه چین دارد

[8] صبا از عشق من رمزی بگو با آن شه خوبان
که صد جمشید و کیخسرو غلام کمترین دارد

[9] و گر گوید نمی‌خواهم چو حافظ عاشق مفلس
بگوییدش که سلطانی گدایی همنشین دارد

[1] Every one ,who ,his heart collected and the beloved acceptable hath
Happiness became his fellow - companion and fortune ,his fellow - sitter ,he hath .

[2] Much more lofty than reason is the court of the fold of love
That threshold ,that one kisseth who ,his life in his sleeve ,hath .

[3] O beloved thy small sweet mouth is perchance Sulaiman's seal
For ,the world beneath the seal - stone ,the picture of the seal of its ruby lip hath .

[4] The ruby lip and the musky hair ,when His is that the lip and His is this the hair
Of my Heart - ravisher ,I boast ; because this and that ,His beauty hath .

[5] O opulent one with contempt ,regard not the weak and the poor
For ,the chief seat of honour ,the poor Fakir ,the road - sitter hath .

[6] When thou art on the surface of the land yet living regard powerfulness plunder take profit of it be not careless
For ,beneath the surface of the land in the grave many a non - powerful one Time hath .

[7] The turner aside of calamity from the soul and the body ,is the prayer of the poor :
Who experienceth good ,who ,from that harvest ,shame of the poor corngleaner hath

[8] O breeze utter a secret of my love to the sovereign of the lovely ones ,
Who ,as the meanest slave ,a hundred mighty Jamshids and Kay - Khusraus hath .

[9] If he the beloved say A poor lover like Hafiz I desire not
Speak ye to him ,saying Imperial sway ,the beggar ,road - sitter hath .

[1] Es ist gewiß, wer den Sinn Im Freund versammelt hat, Das gute Glück zur Folgemagd Und zur Gefährtinn hat.

[2] Weit höher ist, als der Verstand, Der Liebe Kabinet, Die Thüre küßt nur, wer die Seel In seinem Aermel hat.

[3] Es ist der Mund des Freund's vielleicht Das Siegel Salomons, Das unter des Rubinens Macht Die Welt zu Diensten hat.

[4] Mein Freund hat einen Moschusflaum, Und Lippen wie die Gluth, Ich will dem Schönen schmeicheln fein, Der dies und jenes hat.

[5] Wohlhabender, die Armen schau' Nicht mit Verachtung an; Indem der Ehren erster Platz Viel arme Sitzer hat.

[6] Weil du noch auf der Erde bist, Benütz' Gelegenheit, Indem das Grab unendlich viel Unnützer Zeiten hat.

[7] Es schirmt von Uebeln Seel' und Leib Der Armen Herzgebet, Indeß, wer sich vor Armen schämt, Kein gutes Ende hat.

[8] O sprich von meiner Liebe doch Zum Schah der Schönen Ost! Zu ihm, der Keichosrew, Dschemschid Zu seinen Dienern hat.

[9] Sagt er, ich will nicht, daß in mich Hafis verliebet sey, So sage, daß die Bettler selbst Der Fürst zu Freunden hat.